يا حبيبتى لما أشوفك
مش هأقول انى بحبك
مش هأقولك
ان حبك
جوه دمى
مش راح اسمح للعيون
ترمى دمعة ع الخدود
مش هأقدملك ورود
مش هأقولك
ان حبك
أحلى حاجة فى الوجود
مش هأقول انى فى بعدك
عشت دنيا دوختنى
والموانى لفلفتنى
والمداين توهتنى
مش هأقول صورتك فى قلبى
ولا رسمك فى الضلوع
ولا ايدك صحن فضة
فيه أطايب من المودة
مهما أمد ايدى وآكل
كل مرة
ألف مرة
ليه بأجوع
مش هأقول حبك بدايتى
ولا عينك بحر صافى
بحر فيه الحب وافى
ولا صدرك حضن دافى
مش هأقول أنك مرايتى
اللى فيها بأشوف حقيقتى
مش هأقولك يا حبيبتى
لما قلبى فى صدرى ينبض
يبقى ضخ الدم منك
لو على فى الكون ندايا
مش بنادى غير عنيكى
لو سرحت وفكرى تاه
فكرى ما يتوه إلا فيكى
لو بكيت فى الليل لوحدى
ببكى من خوفى عليكى
مش هأقولك يا حبيبتى
لما أشوفك
نفسى أشوفك
كل ثانية
وإبتسامة من شفايفك
تسوى عندى ألف دنيا
مش هازوق فى المعانى
مش هاسيب الشعر يوصف
رقتك بكلام اغانى
مش هخلى القلب يحلف
ان حبك
كل ذرة فى كيانى
يا حبيبتى لما اشوفك
مش هأضمك
مش هأبوسك
بس هاجى اقعد قبالك
وأرمى همى فوق كتافك
وأنسى خوفى بين كفوفك
كلمة واحدة هتقوليها
ألقى صوتك
يملا نفسى بالأمان
وألتقينى
دوبت فيكى
روحى تنسى
كل معنى للزمان
والمكان
كلمة واحدة هتقوليها
( يا ضنايا )
وقتها هأغرق فى حضنك
وقتها هأهمس واقولك
أأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأه
والله واحشانى يا أمى
إلى أمى
قطعة السكر
التى أطعمت الدود
مش هأقول انى بحبك
مش هأقولك
ان حبك
جوه دمى
مش راح اسمح للعيون
ترمى دمعة ع الخدود
مش هأقدملك ورود
مش هأقولك
ان حبك
أحلى حاجة فى الوجود
مش هأقول انى فى بعدك
عشت دنيا دوختنى
والموانى لفلفتنى
والمداين توهتنى
مش هأقول صورتك فى قلبى
ولا رسمك فى الضلوع
ولا ايدك صحن فضة
فيه أطايب من المودة
مهما أمد ايدى وآكل
كل مرة
ألف مرة
ليه بأجوع
مش هأقول حبك بدايتى
ولا عينك بحر صافى
بحر فيه الحب وافى
ولا صدرك حضن دافى
مش هأقول أنك مرايتى
اللى فيها بأشوف حقيقتى
مش هأقولك يا حبيبتى
لما قلبى فى صدرى ينبض
يبقى ضخ الدم منك
لو على فى الكون ندايا
مش بنادى غير عنيكى
لو سرحت وفكرى تاه
فكرى ما يتوه إلا فيكى
لو بكيت فى الليل لوحدى
ببكى من خوفى عليكى
مش هأقولك يا حبيبتى
لما أشوفك
نفسى أشوفك
كل ثانية
وإبتسامة من شفايفك
تسوى عندى ألف دنيا
مش هازوق فى المعانى
مش هاسيب الشعر يوصف
رقتك بكلام اغانى
مش هخلى القلب يحلف
ان حبك
كل ذرة فى كيانى
يا حبيبتى لما اشوفك
مش هأضمك
مش هأبوسك
بس هاجى اقعد قبالك
وأرمى همى فوق كتافك
وأنسى خوفى بين كفوفك
كلمة واحدة هتقوليها
ألقى صوتك
يملا نفسى بالأمان
وألتقينى
دوبت فيكى
روحى تنسى
كل معنى للزمان
والمكان
كلمة واحدة هتقوليها
( يا ضنايا )
وقتها هأغرق فى حضنك
وقتها هأهمس واقولك
أأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأأه
والله واحشانى يا أمى
إلى أمى
قطعة السكر
التى أطعمت الدود
